Ode aan de Grand Colombier

Met de auto rijden we naar je toe
Dat is hem, zegt de man stralend
Hij wijst omhoog, ik volg zijn vinger
Een rilling loopt over m’n rug

Yes, We Cohen!

Of je nou PvdA stemt of niet. Cohen maakt indruk. Als burgemeester van Amsterdam kreeg hij al veel sympathie en respect, terwijl hij menig keren onder vuur lag. Als nieuwe kandidaat lijsttrekker van de PvdA is hij de grote verrassing in de stoelendans van de politiek en het gesprek van de dag in Nederland.

Op Facebook werd al snel een fan pagina aangemaakt met de beschrijving: ‘Support Job Cohen for (minister) President. Let’s give those Wilder’s voters a run for their money’. En het motto: ‘Yes, We Cohen!’. Amsterdam verliest zijn burgemeester, Nederland krijgt er een opmerkelijke hoofdrolspeler in de politiek bij.

Of Cohen daadwerkelijk tegengas kan bieden aan de steeds winnende Wilders moet 9 juni blijken, als de eerste extase alweer gedaald is.  Na de persconferentie waar zelfs toekomstige journalisten stil naar keken, spreekt een eerste peiling in zijn voordeel. Uit een peiling van Maurice de Hond en EénVandaag blijkt het merendeel van Nederland de slimme en tolerante Cohen als minister-president te willen.

Advertentie

Wat roerig politiek Nederland met ons doet

Oh, oh, oh, wat zijn het toch roerige tijden in het politiek landschap. Agnes Kant kapt ermee, Camiel Eurlings wil meer tijd voor zijn privé leven en ook Wouter Bos verlaat het Haagse toneel om meer tijd door te brengen met zijn gezin. Wie even weg is geweest gooit abrupt het schaakbord omver. Belangrijke schaakstukken zijn verdwenen, anderen komen er voor in de plaats en de onverwachte zetten zorgen voor verwarring. In ‘Obama wordt de nieuwe burgemeester van Amsterdam’ wordt dit treffend neergezet.

En nee, Balkenende is nog niet vertrokken. Wie niet goed tegen verwarring kan, mag dan ook opgelucht ademhalen. Onze geheel aan charisma ontbrekende ex-minister president is er nog, ook de saaie Rutte gaat lekker verder en Wilders, sja Wilders, die blijft zijn best doen op harde doeltreffende beledigingen over theedrinken enzo. Gelukkig maar, een paar hoofdrolspelers zijn er nog. We raakten al in paniek.

Dat persoonlijke besluiten van politieke kopstukken tot veel reacties leiden is dan ook te begrijpen. Op internet barstte het meteen al los. De grappen over gezinshereniging waren snel gemaakt.

Het bombardement op Rotterdam

Met een bommenregen van maar een kwartier verwoeste de Duitsers op 14 mei 1940 de historische binnenstad van Rotterdam. Met 97.000 kilo Duitse brisantbommen werd de stad plat gegooid. Het bombardement leidde diezelfde dag nog tot de overgave van Rotterdam.  De overgave van Nederland volgde de volgende dag, toen de Duitsers dreigden ook Utrecht en andere grote steden plat te gooien.

De laatste week strand

Sihanoukville

De afgelopen week hebben wij heerlijk genoten van het strand. Zondag zijn we aangekomen in Sihanoukville, een kustplaatsje in Cambodja. We zijn daar tot vrijdag gebleven. Het strand was erg mooi: wit zand, een heerlijk rustige zee, ligbedden en ’s avonds werden er heerlijke chille stoeltjes neergezet om op het strand te bbq-en en cocktails te drinken. Op het strand vermaaktten we ons alleen met het geluid van de zee, ons boek, pubermeisjes die the black eyed peace nadeden met hun eigen Engelse taal, onze beste vriendin werden als we ons lieten epileren met visdraad (wat ik heb gedaan, M had de pijn er niet voor over) en waarschijnlijk wel 50 kreeften die we gedurende die week naar binnen hebben gewerkt. Heerlijk!

Phnom Penh

De Rode Khmer geschiedenis

In Phnom Penh hebben we ons eerste nachtje doorgebracht in een backpackers district. Het hostel was alleen nogal pauper, open wc enzo, dus we hebben de volgende dag eerst een ander hotel gezocht. Vervolgens zijn we doorgegaan naar het Tuol Sleng museum. Dit museum was tijdens de rode Khmer een gevangenis waar verschrikkelijke martelpraktijken plaatsvonden en vele duizende mensen werden vermoord. De cellen stonden er nog en er waren vele indrukwekkende foto tentoonstellingen. Een soort Westerborck gevoel krijg je daar. Heel indrukwekkend en gruwelijk.

Battambang

Vandaag zijn we aangekomen op wat waarschijnlijk onze een na laatste bestemming is: Sihanoukville, een plaatsje aan de kust van Cambodja. Hier kunnen we als we willen een week blijven. We zijn de busreizen en het steeds weer inpakken na een paar dagen wel een klein beetje zat en verlangen naar strand. Het heeft alleen vandaag sinds we hier zijn alleen maar keihard regend. Hopelijk komt daar verandering in en kunnen we deze week genieten van zon, zee en het strand. Maar eerst onze belevenissen in Battambang.

De afgelopen dagen in Cambodja waren weer erg indrukwekkend. Na mijn laatste verhaaltje sjokte we naar ons hostel om avond te eten en waarschijnlijk daarna als oma’s te gaan slapen. We hadden al afscheid genomen van het sfeervolle Siem Reap. Op straat kwamen we ineens Clive tegen met zijn vriendin. Clive hebben we ontmoet in Chiang Mai (Noord-Thailand) en met hem zijn we ook naar Laos gereist. Heel bizar hoe je iemand dan zomaar in een ander land weer tegen het lijf loopt!

De vele gezichten van Cambodja

Cambodja heeft vele gezichten; de vriendelijkheid, de kinderen die echt waar allemaal mooi zijn, het schitterende Angkor Wat, maar ook enorme armoede en littekens van de jaren met de rode khmer en de landmijnen..

Gestrand in Kratie

De reis van Laos naar Cambodja liep iets anders dan gepland. Vrijdag stapten we de bus in, in de veronderstelling dat we die avond zouden aankomen in Phnom Pehn. Door vertraging bij de grens, mistte we onze aansluiting en strandden we voor die nacht in Kratie, een plaatsje in het oosten van Cambodja. Bij de grens werd onze temperatuur weer gemeten en moesten we een verklaring invullen waar we onze symptomen moesten aankruisen. We moesten wel liegen, omdat we anders niet doorgelaten zouden worden. Ik deed mn best om niet te hoesten en Marjolein snoot haar neus stiekem in haar tas, zodat niemand door had dat we verkouden waren.

Oma’s in Vientiane

Na onze stoere trekking zijn we ware oma’s geworden in Laos. Het land is zo relaxt en het voelt vaak Europees aan waardoor we lekker tot rust komen en dromend de dagen doorgaan. Af en toe schieten we in de lach als we beseffen dat we nog maar een paar woorden hebben gewisseld tijdens het ontbijt. De dag na de trekking hebben we grotendeels in bed doorgebracht met wat slechte romannetjes en films (kabel tv!!).

Monniken

De dag daarna zijn we om 5 uur ’s ochtends opgestaan. Tijdens de zonsopgang hebben we de monnikenoptocht in Luang Prabang gezien waarbij iedereen eten offert aan de monniken. Wij hebben dit ook gedaan. Dit was best indrukwekkend! De monniken in Laos zijn overigens niet zo streng in de leer als in Thailand lijkt het. Officieel mogen monniken niet met vrouwen praten of vrouwelijk schoon aanraken. De meeste monniken wenden hun blik dan ook af als je ze tegemoet loopt. De monniken in Laos niet!

Living Lao-style

Laos. Een land waarvan wordt gezegd dat de meeste toeristen het nog niet hebben ontdekt, je de franse invloed nog proeft, veel mensen geen engels spreken en een land die vele ethnische groepen kent in veel kleine dorpjes die leven van de agricultuur. En, Laos kent avontuur!

Border Crossing

Samen met Nadine (Duits meisje die we hadden ontmoet in Chiang Mai) zijn we met de minivan de 27ste naar Chiang Khong (Thailand) gereist. We hadden met de hele groep een package deal gekocht naar Luang Prabang in Laos, die de grensovergang makkelijk maaktte. In Chiang Khong ontmoette we Kritian en Daniel (Zweedse broers), James (Engels), Clive (Schots) en Daan (Limburger) weer. Met deze hele groep zijn we de volgende dag de grens naar Laos over gegaan.

De officiele grens van Noord-Thailand met Laos wordt door vele toeristen overgestoken. Toch is de grens nog redelijk primitief. Alles was goed geregeld.